2013/Manifesto

Nese instante casi cuántico, onde os electrons que configuran as sinapsis do cerebro comezan a danzar nunha consecución de movementos únicos y decisivos, dase a la transformación do ser hacia os lugares máis profundos da consciencia. A fugacidade da comprensión que tanto se escoita por quen resulta estár vivo e por tanto, persevera. Como o salmón na sua loita contra a corrente, ou os centos de peligros que agardan nas ladeiras do seu camino, existe un momento no que todo cobra o seu sentido. A chegada. O descubrimento da soberanía da mente y dos seus sonos, sobre as represions y as suas fronteiras. A comprensión máis inherente de que nunha realidade sen medos, non existen os límites e por tanto, de nada sirve o control.

O momento surxe cando a conxugación pasa ós feitos. Cando o procesador envía unha orde ó periférico e lle encomenda ó proceso de consecución dun obxetivo. Camiñar. Con ou sen dirección, pero tendo claro o sentido. Avanzar. Desestimar o poder establecido e as miles de cabezas da sua quimera e comprender o estadio de que o Sistema actual, o das clases que separan, someten e atemorizan, ha chegado o seu fin.

En ocasións, ademáis do pé, surxen outros movementos difíciles de controlar, como por exemplo, un puño que zoupa na mesa sen importar o que estea encima. Tratase dun xesto de rabia e decisión. Un movemento sen volta atrás, no que non importa o taboleiro senon as fichas. Moitas son as razóns polas que zoupalo: insolidaridade, desahucio, corrupción e un sin fin de atropelos para a razón dos que xa estiveron no futuro. De nada serve contenelo, como en ocasións, de nada serve dalo. Require un momento, un instante e as veces, igual que pasa cos pés, é únicamente cuestión de mover o primero para entender que enseguida, aunque sexa por inercia, o outro o seguirá.

A soberanía tecnológica, ó igual que outras, require da autoxestión dos recursos que conlevan a sua consecución. Non depender, significa saber que existen multitude de enlaces que realizar. Que a inclusión é un formato necesario para o avance e que ó igual, a loita constante das exclusións. "Sumar e non restar". Para escoitarnos, vernos, sentirnos y amarnos a través da tecnoloxía, debemos separar esos sentimentos dos intereses mercantiles. Denotar que son de balde e bo colorido e ser conscientes do trasfondo dos asuntos políticos e económicos e dos intereses das personas que hay detrás. A "bursatilización" das relacións sociais. Grandes corporacións que encarganse dos principales proveedores de futuros clientes, futuros votantes e futuros esclavos. Controlase e automatizase o mercado laboral para que o faraón actual sepa máis dos seus esclavos que o faraón de Exipto. O control absoluto do tempo de vida productiva xerará un estado totalitario contra a base obreira y moitas das personas encargadas de xerar a tecnoloxía. Debemos ficar nun punto de soberanía tamén en dito aspecto, ó mesmo tempo que seguir xerando ferraments nun proceso de autoxestión colectiva.

Entender que; "se algo é de balde, é porque o producto es tí", serve para darse conta de que existe un plan para o futuro sobre o que ocurre agora e de que moita xente que coñecemos, amigos, familiares e coñecidos, aínda non son conscientes do mesmo.

Os hacktivistas 'hackean' mentes, non únicamente redes e sistemas.

A labor duns poucos mediatizados como Manning o Snowden e doutros moitos na sombra, deberá ser apoiada. A guerra electrónica global comezou. E tras varios conflictos, xa tenemos claros os bandos; Arriba e abaixo. Indignado e indignante. Asasino y víctima. Desahuciada y represor... Logo, quizáis vaia sendo hora de dar os seguintes pasos; Convencer, neutralizar o loitar. O que debe quedar claro é que a decisión xa está tomada e que está nas nosas mans o como e o cuando. É o momento de impregnar ó entorno coa forma de vida hacktivista. Máis importante aínda, coa actitude hacktivista.

"Negome rotundamente a ter que avanzar a tecnoloxía espacial cidada para irme deste planeta. Que se vaian eles!. A Tierra, noso fogar, non pode perderse ante o noso estupor e os nosos arrepíos. Larguense!. Cos seus vertidos e as súas argalladas. Co seu maltrato e as súas costumbres crueles. Fora de aquí!."

Se avanzamos, que sexa para comunicarnos da mellor forma con quen ainda queda por conectar, e así podamos dicirlles cal é o momento do cambio. O estar o seu lado si elas o deciden antes. Cando chegado ese instante no que damos un paso e deixamos fora da partida ós cobardes e ós neutrais. E ós hipócritas. Ese día no que as máscaras non sexan necesarias, salvo para lembrar ós que durante tanto tempo a levaron na busca da Verdade. Pois senon é a Verdade a única Xustiza existente entón so quedarán as cadeas da complacencia. A alineación indiscutible e duradeira que condenará ó ser humano a ser unha peza máis dun engranaje perverso, no que o seu final é a propia destrucción.

Olvidamos o feito de rendirse, esconderse ou escaparse. Temos o factor sorpresa e a imaxinación. Das ferramentas puras e difícilmente combatibles. Tenemos una rede cada vez máis conectada e unha sociedade cada vez máis consciente. Tenemos a valentía e a pasión. Tenemos o plan de soberanía e comezamos a descubrir métodos moi eficientes para a autoxestión. Sabemos o que queremos e por fin, comezamos a saber como o queremos. Só nos falta algo clave, facer que se cumpla.

Desconfía!. Non des por sentado aquilo que non sabes. Estamos inmersas nunha gran aventura e non podemos, ni sabremos, todos os factores que a fixeron posible. Non obstante, se podes saber o que tes que facer e como facelo. Se podes comezalo o seguir facendoo. Seguro que podes deixalo tambén, é cuestión de actitude!. No caias nos errores do pasado. Equivocarse é de sabios. Documentar de precavidos. E colaborar en momentos de crisis éticas é un deber.

"Antes eramos o que tíñamos, agora somos o que compartimos."

Lembra algunha pauta cuando non sepas o que facer. No teu interior encontrase a fórmula para que se produzca o momento do cambio. Ti es o teu único obstáculo. Pensa na ética Hacker e reescribe có resto os seus principios axiomáticos:

• Paixón.
• Concepto de libertade.
• Concepto de conciencia social.
• Búsqueda de la verdade relativa.
• Rechazo ás formas de corrupción.
• Rechazo ós procesos de alienación dos seres humanos.
• Sentido da igualdade.
• Entendemento do significado do libre acceso á información (coñecemento libre).
• Valor social (recoñecemento entre iguais).
• Sentido de la accesibilidade.
• Pensamento crítico constante.
• Preocupación empática responsable.
• Sentido da curiosidade.
• Creatividade.
• Aprendizaxe autodidacta.

Levántate cada maña e respira o aroma do cambio. Ri có xesto ínfimo que significa desconfiar do establecido e plantéate seriamente a responsabilidade que conleva preguntarse todalas cousas duas ou máis veces.

"É máis doado aprender algo novo que desaprender o aprendido."

Chegou o momento de poñer en practica a rabia organizada e desbancar ós enemigos da solidaridade. O momento de desenmascarar os traidores da Humanidade e tomar posesión do adxetivo que tanto deseas; ceibe.

Tan ceibe como os sonos que nos levarán a que se cumpla. Tan ceibe como á imaginación do ser humano. Tan ceibe como o primero llanto dun recén nacido. Ese grito forte, sincero e tan intenso que o único que busca é poder desatascar as vías de aquello, que ainda que lle axudou a formarse, agora lle impide comezar a respirar. Ese instante cargado de sentimento que nos amosa o que significa vivir. Dibuxa a matriz, observa o teu redor e procura a man de alguén en quen confíes, agora, cerra os ojos. ¿Notalo?. ¿Sentelo?. Juntos podemos!. As ideas están no aire. E o curso comezou a moverse. Só nos falta respirar!